Tablica TravelPostów

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Dodałem nowy album.

Aby uniknąć nudnej powtarzalności kolejnych świąt BN mam zamiar wybrać się do Dublina na 2-3 dni i nieco zwiedzić / poznać kulturę / posmakować piwa. Aktualnie bilety w obie strony to ok 300-400 zł. Wylot 24go lub 25go (w zależności czy skusze się na Wigilię u siebie). Wylot z Warszawy. Ktoś by się pisał?

Dodałem nowy album.

Himalaje nie tylko dla himalaistów czyli o tym, że każdy może.

Od razu zaznaczyć muszę, że o ile nieobce ci są tzw. aktywne wypady, pociągają cię góry i odmienność kulturowa, to wyjazd ten należy do niebezpiecznych. Jest uzależniający. Potem będziesz musiał tam wracać...

Himalaje kojarzą się przede wszystkim z alpinistytcznymi, czy raczej himalaistycznymi dokonaniami. Ze zdobywaniem ośnieżonych ośmiotysięczników, z biciem kolejnych rekordów. Bo to pierwsza kobieta, co weszła na jakiś tam szczyt. Pierwszy emeryt, pierwsze samotne wejście, wejście bez tlenu, wejście nową drogą, pierwsze wejście nową drogą w porze zimowej... Można by tak wyliczać i wyliczać. Podobnie jak nazwiska znanych i mniej znanych himalaistów, tych żyjących i tych, którzy w czasie wyprawy życie oddali.

Wszystko to rysuje obraz Himalajów jako krainy nieosiągalnej, niebezpiecznej, na którą patrzymy przez pryzmat relacji z wypraw wysokogórskich.
Właśnie. Wysokogórskich. Himalaje przecież to nie tylko szczyty. Te stanowią tylko pewien procent całości ich obszaru i śmiem twierdzić, że niewielki. A gdzie reszta terenu? Reszta to niżej niż osiem, siedem czy nawet pięć tysięcy metrów nad poziomem morza położone partie. Dla przykładu lodowce w Himalajach zajmują około 10.000 kilometrów kwadratowych, co stanowi zaledwie około 1,5% ich powierzchni.

Też ulegałem podobnym wyobrażeniom. Do czasu kiedy zdałem sobie sprawę, że ludzie mieszkający w Himalajach ...nie mieszkają przecież na szczytach górskich. Fakt, są zasiedlone punkty położone dość wysoko, ale nie są ulokowane na szczytach! Spokojnie można poruszać się pomiędzy nimi pieszo, a ośnieżone szczyty podziwiać z terenów położonych niżej, jednocześnie obcując z miejscowymi mieszkańcami i chłonąc himalajskie klimaty.

Ukształtowany przez media i ogólne wyobrażenie obraz Nepalu i Himalajów w mej świadomości zaczął się przeistaczać. Śniegi ustąpiły i zaczęły zalegać jedynie w wyższych partiach górskich. Pojawiły się lasy podzwrotnikowe, bambusy, palmy. W moim ekwipunku nie potrzebny był już czekan i raki.
Pomyślałem, że nadszedł czas, by wyobrażenia, te nowe i te stare, skonfrontować z rzeczywistością. Wypadło na Annapurnę i trekking dokoła jej masywu. Dokładny plan marszu powstał jednak ...po wyjściu na szlak.

Dodać muszę, że wszelakie relacje z podróży, najrozmaitsze przewodniki, poradniki nie są moją lekturą. Przed planowanym wyjazdem zasięgam jedynie podstawowych i najbardziej potrzebnych informacji, a cała reszta dokonuje się na miejscu.
Ktoś powie, że to nierozsądne, głupie i niebezpieczne. Tak będzie w przypadku osoby, która odłoży puszki po piwie, wyłączy telewizor, podniesie tyłek z fotela i triumfalnie zakomunikuje światu: jadę w Himalaje!
Moja kondycja fizyczna do najgorszych nie należy. Jedyne czego się obawiałem, to choroby wysokogórskiej, której z braku czasu i napiętego grafiku, nie będę w stanie przeciwdziałać. Okazało się, że zwykłe przestrzeganie prostych zasad potrafi zminimalizować jej objawy.

Kathmandu. Zawsze chciałem tam pojechać. Nie wiem czemu. Może dlatego, że w nazwie po "t" jest "h" i kończy sie na "u"? Może dlatego, że nieopodal są ciekawe przewyższenia terenu? Może dlatego, że wydawalo mi się, że pofałdowany teren i niecodziennie brzmiąca nazwa kończąca się "u" muszą skrywać jakąś tajemnicę?

W grudniu 2016 wylądowałem w Kathmandu.
W dwanaście dni bez przystanków aklimatyzacyjnych obskoczyłem Annapurnę. Przeskoczyłem przez Thorung La Pass (5416m) i popędziłem do Pokhary. Z racji, że tu w nazwie też jest "h", zatrzymałem się w miasteczku na dwa dni, po czym szybko na lotnisko do Kathmandu i do domu.

Mam niedosyt. I jest to bardzo delikatne stwierdzenie.
Oglądam zdjęcia z Nepalu. Gdyby nie one, trudno byłoby mi uwierzyć w to, że tam byłem. Wszystko działo się tak szybko, że zaraz po tym, jak się zaczęło, skończyło się. Takie jedno krótkie mgnienie. Bardzo krótkie. Prawie niezauważalne.

Muszę tam wrócić. Wrócić na nieco dłużej niż dwanaście dni. Może po raz kolejny pójdę na spacer dokoła Annapurny, nieco jedynie modyfikując trasę i będę chciał zatrzymać się w niektórych wioskach dłużej niż tylko na jedną noc. Może tym razem Annapurna przegra z Everest Base Camp? Jest nieco wyżej niż przełęcz Thorung La, ale i trasa ciekawsza. Jeszcze nie wiem. Wiem jedynie, że teraz więcej czasu chcę poświęcić na fotografowanie i po prostu bycie w niektórych miejscach.

Niechaj ten post będzie hasłem wywoławczym: organizuję wyjazd (około trzech tygodni) do Nepalu, w Himalaje. Może nawet i kilka wyjazdów w terminach od grudnia 2018 do marca 2019. Szczegółowy plan dostępny będzie dla zainteresowanych (powstaje właśnie). Zainteresowanym też podpowiem, co zabrać ze sobą, a czego nie i udzielę rad praktycznych (sprawdzone na własnej skórze).

Dla kogo jest ta eskapada? Dla tych, którzy nie byli, a od zawsze marzyli, by dotknąć i poczuć Himalaje. Dla tych, którym niestraszne są niewygody podróży i brak nawet jednogwiazdkowych hoteli na trasie ich nie przeraża. Dla tych, którzy usiedzieć nie mogą na miejscu, bo... chodzenia będzie więcej, niż siedzenia.
Wypad jest dla tych, którzy marzą o Himalajach, którzy chcą ich posmakować, ale boją się jechać tam samemu.

Załączam kilka fotek. Są mojego autorstwa i wykonane zostały w grudniu 2016 na szlaku dokoła Annapurny, a także w Kathmandu i Pokharze.
Jesteś zainteresowany/zainteresowana wypadem w górki do Nepalu? Skontaktuj się ze mną na priv.

Ahoj kochani,
Podróżujecie nie od dzisiaj i pewnie wiecie, że można ubiegać się o odszkodowanie za opóźniony lub odwołany lot i odzyskać nawet do 600 euro. Ale czy wiecie, że teraz można otrzymać tę kwotę nawet za lot, który odbył się do 3 lat wstecz? Dla mnie osobiście to genialna wiadomość, bo 2 lata temu miałam taki przypadek. Wtedy informacje o odszkodowaniach nie były tak powszechne, a linie robią wszystko, aby utrudnić ich otrzymanie i wydłużyć cały proces. Schody się piętrzą, jeśli to był lot przesiadkowy realizowany poza EU i przez linie niezarejestrowane w EU.
Jeśli mieliście taki przypadek nawet 3 lata temu, możecie łatwo i bezpłatnie sprawdzić na stronie givt.com, czy i w jakiej kwocie należy Wam się odszkodowanie.
Jeśli chcecie zweryfikować swój lot, wystarczy, że podacie jego dane. GIVT szybko się kontaktuje i może poprowadzić całą sprawę. Oczywiście nic za darmo, ale prowizja jest tylko za sukces. Warto :) Link dla Was http://bit.ly/2DpF1SB

Nad Bajkał Koleją Transsyberyjską. Zima 2019

Organizuję w/w wycieczkę. Jeśli ktoś woli nazwać to wyprawą, to proszę bardzo. Mogą to być również wczasy albo podróż życia. Nazewnictwo dowolne. Dowolnym jednak nie jest termin wyjazdu, a jest nim przełom stycznia i lutego 2019 roku.

Wycieczka ma równorzędne dwa cele:
1. Podróż Koleją Transsyberyjską na trasie Moskwa – Irkuck
2. Bajkał

Termin:
wyjazd w dniach 26-28 stycznia 2019
powrót w dniach 10-14 lutego 2019
Podane daty są jeszcze płynne. Ostatecznie zależeć będą od rozkładu lotów i jazdy pociągów.
Czas trwania: około 14-15 dni

Grupa maksymalnie 12 osób. Zgłoszenia najpóźnej do końca listopada 2018.

Dlaczego zimą? A dlatego, że Bajkał tylko wtedy zamarza i to, co można wówczas zobaczyć i przeżyć, dostępne latem nie jest. Fakt, zima to pora roku nieco chłodniejsza od lata. Od czego jednak są ciepłe gacie i skarpety?

Propozycja moja nie jest adresowana do wielbicieli all inclusive i eksploratorów resortów. Mogą nią być zainteresowane osoby, które od jakiegoś już czasu mają w głowie myśl, by ruszyć w tym kierunku, by wsiąść do transsyberyjskiego pociągu, by dotknąć Bajkału, by poczuć magię... Ona tam rzeczywiście jest! Zresztą, magia zaczyna się już w Moskwie, gdy wsiadamy do pociągu nie byle jakiego.

Nie opisuję tu szczegółów wycieczki, gdyż zakładam, że osoby nią zainteresowane już co nieco więdzą na ten temat, że już wcześniej szukały informacji. Skrótowo jedynie podam trasę i miejsca postoju (noclegi): Moskwa – Irkuck – Olchon (wyspa na Bajkale).

Osoby zainteresowane proszę o kontakt na priv.
Zapraszam też do tematycznej grupy na FB: https://www.facebook.com/groups/Siberia.and.Transsib/
Koniecznie trzeba też odwiedzić stronę: https://www.facebook.com/syberiada/
A tutaj: http://trofimov-photo.com/baikal-ls są ciekawe bajkalskie fotki.

Szukam chetnych osób na tygodniowy wyjazd do Egiptu....... listopad, grudzień 2018

• 
  Martyna: aktualne? :)
• 
  Anna: Tak. jak najbardziej........
• 
  Mariusz: A inne kierunki wchodzą w grę? Turcja, Maroko ...?
• 
  Mateusz: Jaki przedział cenowy ?
• 
  Ela: 22 lustopad mam urlop. Pkanowalam Egipt. Aktualne Aniu?
• 
  Wojciech: Coś już ustalone?
• 
  Wojciech: Coś już ustalone?
• 
  Wojciech: Coś już ustalone?
• 
  Kasia: też bym się skusiła :)
• 
  PIO: polecam Maroko
• 
  Mateusz: Malezja jest teraz dosyć ciekawa
• 
  Radek: Dziewczyna napisala. Podala termin i cel. Po cholere teksty o malezji i maroku?
• 
  Paweł: Moge sie podlaczyc :)