Bieszczady zawsze, o każdej porze roku i dnia. Każdy o tym pisze, ale tam jeszcze nie wszędzie sięgnęła komercja, plastik i smród smażonego oleju. Tam znajdziesz kurz szlaku, twardy, cudowny kamień do siedzenia, i ciszę świata. Bieszczadzkie anioły, diabła z krzywej ścieżki. Fotografie warte tysiąc słów, i te wyblakłe. Ludzie niosący swoje demony, ci z sercem na dłoni i ci z sercami z kamienia. Bazy ludzi umarłych, i ludzi z mgły. Wieczory z książką, noce przy ognisku. Świty z rosą na twarzy. Wicher na grani, upał pod połoniną, szmer potoku na głazach.