Temat wyjazdu: Cóż "Sars CoVd 19" posadził nas troszkę na dupkach. Na szczęście jeszcze możemy jeździć po kraju ;-P

Opis: Wywołany do tablicy przez tych, których już nie ma, zaglądam w głąb duszy, by wydobyć z niej wszystkie okruchy wspomnień tyczące się boskiej świątyni - gór ukochanych. Okruchy, większe kamienie, głazy i szczyty mieszkają we mnie, tworząc mozaikę pamięci niezwykłą - dotykane w różnym wieku, jakże różnie przemawiają. Wielorakość doznań, wzruszeń piękna, i strachu dostarczają niezmiennie, ilekroć los łaskawy pozwoli cieszyć się wędrówką najpierw doliną a następnie górską percią do chmur. Nieważne czy w przepaścistych graniach Tatr czy miękkich grzbietach Beskidów się znalazłem, zawsze odczuwam to uczucie niewyjaśnionego szczęścia z przebywania w ogromie świata rzuconego pod moje stopy, z ogromem wiatru i falującego powietrza, z przestrzenią jakże inną od codzienności...
Każdy powinien dostać 500+ na podróże. Na takie małe i na takie całkiem duże. Podróże powinny być obowiązkiem, koniecznością, wymogiem formalnym przy maturze,na studiach i przy ślubie. Nie podróżowałeś/aś - nie idę z tobą do łóżka. Powinny być stopniem na świadectwach: religia/etyka/podróż - albo tylko "podróż", bo w niej są i religie, i etyki, i wszystko.
Podróż z całym swoim dobrodziejstwem inwentarza, powinna być obligatoryjna, jak kiedyś służba wojskowa -- i nie ma uproś.Najpierw w Europie żeby się dobrze poznać w domu, a potem po świecie - żeby się rozumieć i wzajemnie szanować. Podróż, żeby się nie dziwić, że ktoś chodzi tak a tak ubrany, ktoś inny mieszka inaczej, a jeszcze inny ma dwie żony i wierzy w pięciu bogów. Podróż do zrozumienia. Podróż do tolerancji. Podróż do pomocy.
Powinien być specjalny urlop na podróż. (tzw. urlop podróżniczy - oprócz wypoczynkowego, zdrowotnego itp.), osobne dwa, trzy tygodnie na praktykę podróżniczą. Ilość podróży powinna być również brana pod uwagę przy emeryturze: mało jeździłeś, klepiesz na starość biedę.
I na sam koniec: nie podróżowałeś za życia - nie podróżujesz do nieba.