Adam Mike

BAWARIA
Bamberg
– to jedno z najlepiej zachowanych średniowiecznych miast w całych Niemczech. Dawniej Bamberg był częścią historycznej krainy Frankonii, a dziś administracyjnie znajduje się w Bawarii.
Przez najstarszą część miasta przepływa rzeka Regnitz, a miasto podobnie jak Rzym położone jest na siedmiu wzgórzach. Chociaż w Europie znajdziemy wiele miast roszczących sobie prawa do tytułu położonych na siedmiu wzniesieniach, to Bamberg jest jednym z tych, które mogą się tym chwalić bez koloryzowania rzeczywistości. Przynajmniej dwa z nich, Wzgórze Katedralne (Domberg) i Wzgórze Michała (Michaelsberg), są punktami obowiązkowymi dla niemal każdego turysty. Od XI wieku, po decyzji Henryka II o założeniu w mieście biskupstwa, prym wiodły tu zabudowania religijne. Niemal na każdym ze wzgórz znajdziemy świątynie lub dawne kompleksy wykorzystywane przez bamberskich biskupów. Jest wiele świetne barokowych fasad, domów w stylu muru pruskiego oraz wąskich przejść i uliczek.
Klasztor św. Michała (Michaelsberg) na wzgórzu, był ważnym ośrodkiem kościelnym w Bambergu zbudowany w 1015 roku za zgodą Henryka II. Dzisiejszy kształt kompleksu to efekt neogotyckiej przebudowy po wielkim pożarze na początku XVII wieku.
Plac Katedralny powstał na jednym z siedmiu wzniesień, nazywanym dziś Wzgórzem Katedralnym (Domberg). Otaczają go najważniejsze miejskie budynki: katedra, rezydencja biskupa czy dawny kompleks pałacowy z wewnętrznym dziedzińcem otoczonym drewnianymi fasadami.
Wzgórze katedralne zamieszkane było już prawdopodobnie w VIII czy IX wieku, a w X wieku wznosił się tu niewielki fort. Prawdziwy rozwój okolicy nastąpił na początku XI wieku, gdy Henryk II zdecydował o budowie nowych kompleksów pałacowych i religijnych. Od tego czasu Wzgórze Katedralne stało się sercem miasta.
Od samego początku rezydowały tu władze kościelne posiadające zwierzchnictwo nad Bambergiem.
Katedra. Pierwotny budynek katedry spłonął jednak w XI wieku, podobnie jak kolejny około sto lat później. Dzisiejsza romańsko-gotycka budowla wyróżniająca się czterema wysokimi na ponad 80 metrów wieżami powstała w XIII wieku. W środku kościół jest bardzo surowy i klimatyczny w porównaniu z innymi bawarskimi świątyniami. W środku warto wypatrywać kilku ciekawych dzieł sztuki i elementów, w tym m.in.:
• XIII-wieczną rzeźbę Jeźdźca Bamberskiego (niem. Der Bamberger Reiter), która przedstawia prawdopodobnie węgierskiego króla Stefana lub jednego z cesarzy niemieckich;
• nagrobek Henryka II Świętego i Kunegundy;
• za nagrobkiem pary cesarskiej znajdziemy kryptę w której pochowane są szczątki biskupów z XI i XII wieku;
• krypty biskupów pod głównym ołtarzem;
• po lewej stronie od głównego ołtarza - Ołtarz Maryjny Wita Stwosza, ołtarz ten do 1543 roku znajdował się w Norymberdze, dopóki miasto nie przeszło na protestantyzm.
Najbardziej okazałym budynkiem w mieście jest bamberska Nowa Rezydencja, która aż do sekularyzacji Bawarii w 1802 roku była siedzibą księcia biskupa. Budowla jest pierwszym większym pałacem zbudowanym na obszarze Frankonii w erze absolutyzmu.
Pierwsza część rezydencji w stylu renesansowym powstała w latach 1604-1612, a około 100 lat później (lata 1697-1703) powstały dwa barokowe skrzydła od strony Placu Katedralnego. Pałac podzielony był na dwie części: prywatne pomieszczenia księcia biskupa oraz pomieszczenia imperialne, które przeznaczone były do prywatnego użytku cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego podczas odwiedzin miasta.
Można powiedzieć, że Stary Ratusz oprócz rzeki Regnitz oddziela od siebie dwie części średniowiecznego Bamberga. Budowla powstała w drugiej połowie XV wieku na sztucznej wyspie pośrodku rzeki Regnitz. Dzisiejszy wygląd budynku jest w dużej mierze efektem przebudowy w stylu barokowym w połowie XVIII wieku.
Skąd takie położenie? Według lokalnych legend biskup odmówił przekazania choćby skrawka ziemi na budowę miejskiego magistratu, więc mieszkańcy sami ją sobie stworzyli.
Norymberga - to, drugie największe miasto dzisiejszej Bawarii, a w średniowieczu jedno z kluczowych miast historycznej krainy Frankonii. Miasto wyróżnia zachowana średniowieczna fortyfikacja. Historyczna część miasta do dziś otoczona jest długim na cztery kilometry murem. Oprócz murów zachwycają drewniane fasady domów znajdujących się w obrębie starego miasta oraz znajdujący się na szczycie wzgórza zamek.
Dziś Norymberga w szerokiej świadomości kojarzona jest często przede wszystkim z procesami norymberskimi, odbywających się w Pałacu Sprawiedliwości. W ich trakcie przesłuchiwano i skazywano największych zbrodniarzy wojennych. Dzisiaj można odwiedzić salę sądową numer 600.
Głównym placem miejskim jest plac Hauptmarkt, na którym przed świętami Bożego Narodzenia ma miejsce słynny targ bożonarodzeniowy. Ozdobami placu jest Piękna Fontanna i gotycki kościół Frauenkirche. Fontanna została postawiona w XIV wieku, dziś jest jednak zastąpiona przez kopie. Zdobi ją 40 kolorowych figur. Kościół Frauenkirche zachwyca przede wszystkim fasadą z zegarem zamontowanym w 1506 roku.
Romańsko-gotycki kościół św. Sebalda w średniowieczu pełnił funkcję kościoła farnego Norymbergii. Znajduje się tu gotycki nagrobek świętego Sebalda, patrona miasta. Romański korpus nawowy został w XIV wieku rozbudowany o gotycką nawę oraz prezbiterium. W fasadzie znajdują się dwie wieże. Wewnątrz znajdują się gotyckie rzeźby, m.in. krucyfiks i dwie figury Matki Boskiej autorstwa Wita Stwosza.
Główną pamiątką po czasach Świętego Cesarstwa Rzymskiego jest znajdujący się na wzgórzu zamek z wieżą Sinwell. Na szczycie wieży znajduje się wystawa pokazująca miasto przed i po bombardowaniach. Najbardziej oryginalną częścią zamku jest dwupoziomowa kaplica.
Norymberga stała się jednym z symboli nazistowskich Niemiec. Z powodu swojego położenia i bogatej historii została wybrana na miasto, w którym odbywały się coroczne zjazdy partii nazistowskiej. Dzisiaj możemy zobaczyć pozostałość po obiektach, na których przed dziesiątkami tysięcy wyznawców przemawiał Adolf Hitler.

Fürth - razem z Norymbergą i Erlangen tworzy trójmiasto frankońskie. Jak głosi legenda, Fürth został założony przez Karola Wielkiego, króla Franków i Longobardów w 793 roku.
Miasto nie zostało zburzone podczas II wojny światowej. W tej sytuacji szybko się zaludniało, głównie ludnością narodowości żydowskiej.

VALHALLA - Bawarski Akropol
- nad brzegiem Dunaju stoi budynek wyglądający jak grecki Akropol.
W połowie XIX wieku coraz śmielej kształtowały się koncepcje narodu. Król Bawarii Ludwik I Wittelsbacha, bardzo przywiązany do swojego, postanowił upamiętnić wybitnych przedstawicieli niemieckojęzycznego kręgu kulturowego. Nadworny architekt Wittelsbachów - Von Klenze, zgodnie z ówczesnymi trendami nadał Walhalli wygląd typowej, antycznej świątyni. Jedynie płaskorzeźba na fryzie, przedstawiająca bitwę w lesie Teutoburskim wskazuje na niemiecki rodowód budynku.
W środku znajduje się - ponad setka popiersi i kilkadziesiąt tablic upamiętniających wybitne osobistości jak Van Eyck, Rubensa, Memlinga, ale też Mozarta, Wagnera, Goethego. Jest też Kopernik, (gdyby ktoś miał wątpliwości co do jego pochodzenia) i Katarzyna II na dokładkę. Oraz August II Mocny.

Ratyzbona (Regensburg),
- położona nad Dunajem, to jedno z najlepiej zachowanych średniowiecznych miast w całej centralnej Europie i jednocześnie jedno z najstarszych miast w Niemczech. Ratyzbońskie stare miasto jest otwartym muzeum, które pokazuje jak wyglądało jedno z ważniejszych średniowiecznych centrów handlowych w naszej części Europy.
Ważnym punktem orientacyjnym Ratyzbony jest Katedra św. Piotra. Jest ona jedynym przykładem francuskiego gotyku w całej Bawarii. Wcześniej w tym miejscu istniała romańska świątynia, jednak po pożarze w drugiej połowie XIII wieku zdecydowano o budowie nowej konstrukcji. Prace budowlane trwały ponad 250 lat, chociaż budowę obu wież zakończono dopiero w XIX wieku. W środku zachwycają witraże z lat 1310-1450, które dzięki uniknięciu przez miasto bombardowania zachowały się w oryginalnym stanie.

Po drodze od katedry do ratusza można obejrzeć fasadę domu Goliata z 1260 roku. Fasada wyróżnia się olbrzymim freskiem (o wysokości trzech pięter) z 1573 roku przedstawiającym walkę Goliata w rzymskiej zbroi z Dawidem. W XVI wieku dekoracje tego typu były bardzo modne, niestety do dziś zachowała się tylko ta jedna.

Stary Ratusz
Nie ma drugiego tak ważnego budynku w historii Ratyzbony jak miejski ratusz. Siedziba władz miejskich powstawała etapami przez wiele wieków - najstarszą częścią jest wysoka na 55 metrów wieża zbudowana w 1260 roku. Główna część tzw. Starego Ratusza datowana jest na XIV i XV wiek.
Budynek Starego Ratusza w pełni przekazano parlamentowi Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a Salę Balową przemianowano na Salę Rzeszy. W tym samym czasie wykorzystując istniejące obok domy dobudowano tzw. Nowy Ratusz, gdzie mógł pracować lokalny magistrat.

Ettal w samym sercu miasteczka okazały barokowy kompleks klasztorny. Świątynia założona została 28 kwietnia 1330 roku, w dzień Świętego Witalisa na polecenie cesarza Ludwika IV Bawarskiego (pierwszego króla i cesarza Niemiec z rodu Wittelsbachów). Opactwo powstało miejscu gdzie znajdowała się będąca obiektem kultu i celem wielu pielgrzymek figura Maryi. Praktycznie od czasów powstania po dziś dzień klasztor stanowił siedzibę mnichów z Zakonu Benedyktynów. W okresie reformacji świątynia została najechana i zniszczona, a w 1744 roku klasztor został praktycznie w całości strawiony przez pożar. Cały kompleks odbudowany został w XVIII wieku w duchu baroku. Głównym elementem założenia jest wybudowany na planie dwunastoboku barokowy kościół Wniebowzięcia Marii Panny. Gotycki portal przedstawia on Grupę Ukrzyżowania u stóp której klęczą Ludwika IV Bawarski i jego żona Małgorzata Holenderska.