Adam Mike

MEKSYK
W 1519 roku hiszpańscy konkwistadorzy w niecce Doliny Meksyku ujrzeli jezioro Toxcoco, a przy nim olśniewającą siedzibę Azteków – Tenochtitián. Nie kryli zachwytu, ponieważ swoimi rozmiarami znacznie przewyższała największe miasta w rodzimej Hiszpanii. Jego egzotyka i piękno nie powstrzymało wojowniczych przybyszów, którzy obrócili siedziby autochtonów w zgliszcza a na nowej ziemi zaszczepili własną kulturę, zwaną dziś kolonialną.
Meksyk zajmuje powierzchnię prawie 2 mln km², co równa się równa się połowie Europy Zachodniej. co pod tym względem daje mu 14. miejsce na świecie. Żyje tu ok. 118 mln ludzi z czego 60% stanowią Metysi, czyli mieszańcy Indian i białych osiedleńców pochodzenia europejskiego, 30% to Indianie, rdzenni mieszkańcy tych ziem. Wzajemne przenikanie się wpływów i mieszanie krwi indiańskiej i hiszpańskiej trwa do dziś. Obecnie w południowych stanach Chiapas i Oaxaca mieszka więcej rdzennych mieszkańców tych ziem niż w dobie hiszpańskiego podboju. Silne indiańskie wpływy sprawiają, że po dzień dzisiejszy stare obrzędy kultywowane są z coraz w większym stopniu w ramach własnej wspólnoty, religii, a zwłaszcza rodziny.

1. Miasto MEKSYK – jest bijącym sercem kraju, w którym występuje mieszanka trzech kultur indiańskiej, kolonialnej i meksykańskiej. Zajmuje powierzchnię ok. 1500 km² i posiada około 9 mln. mieszkańców, natomiast obszar metropolitarny zamieszkuje ok. 20 mln. osób.
Historia miasta sięga XIV w., kiedy z odległej północny przybyło tu biedne wędrowne plemię Mexicas (Aztekowie), którego pełniło funkcje służebne w dużych miastach. Tu na jednej z wysp jeziora Texcoco założyli swoje miasto Tenochtitlau. Przybyli Hiszpanie, chociaż się nim zachwycili, to obrócili je w perzynę. Kamienie zs zniszczonej stolicy Azteków wykorzystali do budowy nowej stolicy, a jezioro nad którym powstała, stopniowo zasypywali.
Większość zabudowy historycznej części miasta pochodzi z okresu kolonialnego oraz z czasów po odzyskaniu niepodległości – 1821 roku.
Oficjalna nazwa centralnego placu brzmi – Plaza de la Constitucion, ale większość mieszkańców stolicy nazywa go - Zocalo. Nazwa wzięła się od kolumny - pozostałej po pomniku hiszpańskiego króla, Carlosa IV, usuniętym z placu po proklamowaniu niepodległości. Nazwa Zocalo, przyjęła się w większości placów centralnych w meksykańskich miastach.
Północną część placu zajmuje Metropolitarna Katedra, wznoszona przez okres 300-tu lat w wielu stylach; od renesansu przez barok – churrigueresco aż po klasycyzm, której budowę rozpoczęto na polecenie Hermana Cortesa. Dech zapiera zwłaszcza Ołtarz Królewski - niezwykłe efektowne rokokowe arcydzieło, które powstawało niemal przez 20 lat oraz chór z balustradami wykonanymi ze stopu złota z macao.
Narodowe Muzeum Antropologii, jest dowodem śniadości Meksykanów, która została zniszczona przez Hiszpanów. Świadomość utraconego dziedzictwa zrodziła się po Rewolucji w 1825 r. i w oparciu o odkrycia archeologiczne, została potwierdzona historia ludzkości aż od zmierzchłych czasów. Najbogatsze zbiory muzeum dotyczą Imperium Majów. Modele kilku ośrodków Majów, pozwalają ocenić ich dorobek architektoniczny. Jest to niezbędny pkt. wycieczki, który w znaczący sposób, pozwala zrozumieć kulturę prekolumbijską mieszkańców tych terenów.
Pływające Ogrody Xochimilco, przypominają one, jak wyglądało Tenochtitián w czasach Azteków, kiedy pięćset lat temu prekolumbijscy mieszkańcy tych bagnistych terenów, potrzebujący więcej ziemi uprawnej, na mokradłach umieszczali tratwy pokryte ziemią, w której sadzili rośliny. Po latach korzenie roślin przez płytkie wody sięgnęły dna i tym samym tworzyły wyspy.
Dziś te pływające „ogrody” Xochimilco są jednym z ulubionych celów turystycznych.
W wielu miejscach stolicy można spotkać grupy reaktywujące folklor czasów minionych jak; wirujący wokół filaru „zaklinacze deszczu” w sąsiedztwie Narodowego Muzeum Antropologii czy muzycy mariachi na Placu Garibaldi.
2. Hacjendy – to ogromne plantacje uprawy trzciny cukrowej, bawełny, agawy (włókna sizalowego), hodowla bydła oraz wszelkiego rodzaju rzemiosło. Stanowiły one prawdziwe państwa w państwie i oddalone były od siebie setki kilometrów. Dzierżawca, przeważnie przybysz z Hiszpanii otrzymywał przydział ziemi wraz z mieszkańcami, z prawem ściągania danin i wykorzystywania ich jako taniej siły roboczej. W zamian miał obowiązek ich ochrony a w szczególności nawracania na chrześcijaństwo. Kościół chętnie głosił filozofię, wg której każdy miał przypisane swoje miejsce na ziemi i jedynie przez pokorne zaakceptowanie tego faktu mógł oczekiwać nagrody w niebie. Z tych też między innymi powodów Chrystianizacja Indian trwała dziesiątki lat i wymagało zapisania w buli papieskiej, że mieszkańcy Ameryki też wywodzą się od Adama i Ewy.

3. Bazylika Guadalupe wzniesiono 12 grudnia 1531 roku, dziesięć lat po podboju Meksyku przez Hiszpanów w miejscu objawienia się Matki Bożej Juanowi Diego. Dowodem tego objawienia jest wizerunek Matki Bożej, jaki pozostawiła na jego tunice, a który przechowywany jest w Sanktuarium. Zostało one wybudowane w 1976 r. z uwagi na tłumy wiernych jakie gromadziły się w nie mogącej pomieścić je kaplicy.

4. Teotihuacán jest jednym z najcenniejszych zabytków sprzed hiszpańskiej konkwisty. Aztekowie pielgrzymowali tu jak do miejsca kultu. Wierzyli, że w ty miejscu mityczni giganci stworzyli wszechświat i w swoim języku – nahuatl, nazwali je „miejscem w którym ludzie stają się bogami”.
Gdy Azteccy budowali swoją stolicę w 1325 roku, Teotihuacán nie istniało już przeszło 650 lat. Wiele wskazuje na to, że zostało ono zniszczone przez samych. Nie znane są powody takiego działania.
Ustalono, że Teotihuacán w okresie największej świetności zajmowało obszar 20 km2, na którym zamieszkiwało ok. 175 tys. ludności.
Z układu przestrzennego wynika, że jego władcy doskonale znali się na architekturze i astronomii. Największym obiektem jest Piramida Słońca, do której prowadzi Aleja Zmarłych. Ciekawym obiektem jest też świątynia Quetzalcoatla (Pierzastego Węża) – uniwersalnego boga słońca i deszczu, do której wstępu strzegą maski patrona i wijące się cielska węży.

5. TAXCO
Taxco el Viejo (Stare) zamieszkiwane było już w czasach prekolumbijskich przez lud Tlahuica, a później przez Azteków, którzy zdominowali region. Obecne Taxco oddalone jest o 12 km od pierwotnego. Kiedy przybyli tu Hiszpanie (poszukujący cyny do produkcji armat) natknęli się na złoża srebra, sam Hernán Cortés zarządził dokładnie zbadać okoliczne tereny, licząc na odkrycie cennych złóż. W 1534 odkryto tu żyłę srebra, która miała na zawsze odmienić losy Taxco, ale dopiero w połowie XVIII wieku, kiedy do miasta, z hiszpańskiej Aragonii, przybył przedsiębiorca José de la Borda, odkrył nowe złoża i zainwestował w zdobyte bogactwa.
Obecnie wydobywa się tu srebro, złoto, ołów, miedź oraz cynk. W okolicy znajdują się też złoża obsydianu, marmuru i dolomitu. Szacuje się, że 80% mieszkańców Taxco zajmuje się złotnictwem i działa tu niemal 1000 sklepów oferujących różnego rodzaju wyroby ze srebra.
Kościół Św. PRYSKI
Wybudowany z różowego kamienia to największa i najpiękniejsza świątynia w mieście, która stała się wręcz jego symbolem. Znajduje się w samym centrum głównego placu w Taxco, Plaza Borda. Kościół wybudowano w latach 1751-1758 na polecenie José de la Borda. Był to wówczas najwyższy budynek w całym Meksyku (niespełna 95 m). Kościół św Prisca to doskonały przykład churrigueryzmu, czyli bardzo specyficznej odmiany hiszpańskiego baroku. Styl ten charakteryzuje się przepychem i bogactwem ornamentów, rzeźb, płaskorzeźb i dekoracji malarskich. Podobno przy budowie zużyto aż 23 tony złota! W świątyni zachowały się dzieła Miguela Cabrera, jednego z najważniejszych malarzy Nowej Hiszpanii.
6. Acapulco to jeden z najbardziej znanych kurortów w Meksyku. Turyści z całego świata odwiedzają to miasto, aby na własnej skórze poczuć prawdziwy klimat i magię tego miejsca, które słynie z rozległych plaż oraz pięknych klifów, ciągnących się wzdłuż Zatoki Santa Lucia.
Jedną z niezapomnianych atrakcji są skoki do wody z 38 metrowego klifu La Quebrada. Znane ze swego życia nocnego Acapulco to raj na ziemi, który nigdy nie zasypia. Turyści dostrzegli walory zatoki Acapulco dopiero w XX w., kiedy wybudowano autostradę łączącą kurort z Mexico City, a na wczasy w latach 60. zaczęły zjeżdżać słynne gwiazdy filmowe i muzyki.

To co zobaczysz nigdy nie stracisz!