Adam Mike

15. Cusco, czyli Pępek Świata (tak brzmi tłumaczenie inkaskiej nazwy Qosqo), to stara stolica dawnego imperium Inkaskiego. Według legendy święte miasto , stolica państwa Tahiamtinsuyo, zostało założone w XI-XII w. przez Inkę Manco Capaca, który wyłonił się z Jeziora Titicaca. W XV w. za rządów Pachacuti stało się stolicą państwa. W 1533 roku pojawili się hiszpańscy kolonizatorzy i Cusco oficjalnie zostało miastem kolonialnym, Choć oficjalnie rządził inkaski władca, podzielono je między ludzi Pizara. Potem miasto było sceną między Inkami i Hiszpanami. Najkrwawsza bitwa miała w 1536 roku kiedy to zginęło ponad 1500 Indian., ocaleli Inkowie wycofali się do Vilcabamby. Pozostali tam aż do ostatecznej klęski w 1572 r., kiedy po wręczeniu ogromnego inkaskiego okupu w postaci złota hiszpańskiemu wicekrólowi Toledo, ten dokonał publicznej egzekucji ich władcy – Tupaq Amaru.
Miasto to zachwyca bogactwem i przypomina wiele miast hiszpańskich takich jak Toledo czy Sewilla. W miejscach obrzędu Inków zostały wzniesione kościoły lub inne obiektów spokrewnionych z kulturą hiszpańską.

16. Pociągiem na Machu Picchu – to jedna z opcji, która przewiduje dojazd w obie strony oraz wizytę w ruinach. Wyprawę da się rozpocząć i zakończyć w ciągu jednego dnia. Wyprawa pociągiem kończy się w Aguas Calientes, a dalej albo na piechotkę, albo mikrobusem, może być jedyną i najlepszą opcją dla wszystkich, którzy więcej czasu wolą poświęcić na zwiedzanie.

17. Machu Picchu – najlepiej zachowane miasto Inków, w odległości 112 km od Cuzco, położone jest na wysokości 2090–2400 m n.p.m., w peruwiańskich Andach. Poniżej płynie rzeka Urubamba.
Miasto zbudowano w II połowie XV wieku podczas panowania jednego z najwybitniejszych władców Pachacuti Inca Yupanqui (1438–1471). Pełniło funkcję głównego centrum ceremonialnego, ale gospodarczego i obronnego. Zamieszkiwali je kapłani, przedstawiciele inkaskiej arystokracji, żołnierze oraz opiekunowie tamtejszych świątyń. Miasto składało się z dwóch części. W górnej, zwanej hanman, znajdowały się: świątynia słońca, grobowiec królewski, pałac królewski oraz Intihuatana, największa inkaska świętość. W dolnej mieściły się domy mieszkalne kryte strzechą oraz warsztaty produkcyjne. Na stromych zboczach otaczających miasto były tarasy uprawne o szerokości od 2 do 4 m, z pionowymi ścianami między nimi wzniesionymi z kamieni.
Miasto opuszczono ok. 1537 roku.

18. Zwierzęta występuje w Ameryce Południowej: lama andyjska, to gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wielbłądowatych. Alpaka podobna jest do lamy, ale jest od niej mniejsza i z budowy ciała bardziej podobna do owcy. Wikunia to najmniejszy przedstawiciel z rodziny wielbłądowatych. Gwanako andyjskie, gatunek południowoamerykańskiego, roślinożernego ssaka, żyje w niewielkich stadach w Andach i w Patagonii. Wszystkie wymienione zwierzęta wykorzystywane są głównie jako zwierzę juczne oraz do produkcji wełny i mięsa.

19. Święta Dolina Inków - dolina w Andach peruwiańskich, stanowiąca niegdyś rdzeń imperium Inków. Została utworzona przez rzekę Urubamba i jej dopływy. W dolinie znajduje się szereg stanowisk archeologicznych o znaczeniu duchowym, związanych z kulturą inkaską.

20. PISAC - Ruiny w Pisac, to niesamowita cytadela Inków, leżąca na wzgórzu, na trójkątnym płaskowyżu, wysoko nad wioską z głębokim wąwozem po obu stronach. To tuj znajdowała się stolica wojowniczych Indian w Cusco.
Pisac to malownicza wieś andyjska, znana z niedzielnego targu, który każdego tygodnia przyciąga setki turystów. Pomimo swojej popularności rynek zachowuje wiele ze swojego lokalnego uroku, przynajmniej w tej części, w której mieszkańcy wiosek z wielu okolic zbierają się, aby handlować i sprzedawać swoje produkty. W turystycznej części targu można kupić przeróżne rękodzieło. To dobre miejsce na zakup lokalnej ceramiki, w tym ogromnej i zróżnicowanej kolekcji ręcznie malowanych wielobarwnych koralików.

21. OLLANTAYTAMBO – forteca inkaska, strategicznie usytuowana w północnej części Świętej Doliny Inków. Ollantaytambo jest jedną z najlepiej zachowanych osad Inków. Najbardziej znaną budowlą jest nigdy nie ukończona „Świątynia Słońca”. W pobliżu twierdzy w 1536 roku miała miejsce bitwa pomiędzy Hiszpanami a powstańczymi oddziałami Inki Manco, zakończona zwycięstwem Inków. W czasach Imperium Inków Ollantaytambo było królewską posiadłością cesarza Pachacuti, który w ok. XIII wieku podbił ten region i założył miasto. W czasie Hiszpańskiego podboju Peru, Inka Manco miał tu swoją siedzibę.
22. CHINCHERO - znana Inkom jako miejsce narodzin tęczy. Ta typowa andyjska wioska łączy ruiny Inków z kolonialnym kościołem, wspaniałymi widokami na góry i kolorowym targiem. Na wysokiej równinie 3780 m, z rozległymi widokami na ośnieżone szczyty gór, takich jak Salkantay, Verónica i Soray oraz lagunami Huaypo i Piuray. Chinchero jest najbardziej typowym i malowniczym miastem Świętej Doliny Inków , skupia dwanaście rdzennych społeczności andyjskich, które nadal są zarządzane przez system organizacji Inków zwany „Ayllu”. Jego populacja zajmuje się hodowlą rodzimych gatunków i zwierząt gospodarskich, chociaż obecnie turystyka napędza dużą część lokalnej gospodarki.
Pałac Inków i kościół kolonialny, wyróżnia, niezwykłe połączenie architektury Inków i architektury kolonialnej, co czyni Chinchero wyjątkowym miejscem. Można podziwiać pozostałości pałacu Inków Tupac Yupanqui, zachowany do dziś wielki mur Inków z 10 trapezoidalnymi niszami, który pokazuje, jak piękny musiał być pałac ; Ponadto na placu iw jego otoczeniu znajdują się konstrukcje Inków i tarasy, które pokazują oryginalny układ urbanistyczny Inków. Kroniki mówią, że w 1540 roku Manco Inca podpalił Chinchero, gdy uciekał przed hiszpańskimi zdobywcami, aby pozbawić ich zgromadzonych zapasów.
Po bokach kościoła znajdują się trzy duże portale zbudowane z kamienia i gliny, jeden przy kościelnej dzwonnicy, a dwa pozostałe jako drzwi wejściowe na plac, które nadają temu miejscu niepowtarzalny styl.

23. Tambomachay - to stanowisko archeologiczne związane z Imperium Inków. Składa się z serii akweduktów, kanałów i wodospadów, które biegną przez skały tarasowe.
24. Quenco – święte skały są labiryntem skalnym, miejscem rozpoznanym jako święte dla Inków, Jak się sądzi, preparowano mumie Inki (głównego wodza) po jego śmierci. Przejście przez skały nie jest długie. Labirynt miał za zadanie ukrycie miejsca tajemnych praktyk przygotowania do pochówku przed wzrokiem poddanych. Jest też skalny blok, który pełnił rolę stołu operacyjnego i służył do preparowania mumii. Tuż za skalnym stołem biegł w kanale strumyk, który pomagał w utrzymaniu higieny przy usuwaniu wnętrzności.
25. Sacsayhuaman oznacza „Królewski Orzeł” - kompleks fortecy i świątynny leży na północnym skraju dawnej stolicy Inków, Cuzco. Zbudowany za panowania Pachacutiego w latach 1438-1471 i jego następców. Masywne, dobrze zbudowane mury pozostają dziś nie tylko świadectwem potęgi Inków, ale także umiejętności architektów Inków harmonijnego wtapiania w naturalny krajobraz. Sacsayhuaman nadal używany jest do rekonstrukcji ceremonii inspirowanych Inkami.